การปรับปรุงจุดมุ่งหมายการศึกษาของบลูม

ตาราง 1 เปรียบเทียบ Bloom’s Taxonomy 1956 และ 2001

New Version(Bloom’s Taxonomy 2006)	Old Version(Bloom’s Taxonomy1956)
Creating(สร้างสรรค์)	Evaluation(ประเมินค่า)
Evaluating(ประเมินค่า)	Synthesis(การสังเคราะห์)
Analysing(วิเคราะห์)	Analysis(การวิเคราะห์)
Applying(นำไปใช้)	Application(การนำไปใช้)
Understanding(เข้าใจ)	Comprehension(ความเข้าใจ)
Remembering(จำ)	Knowledge(ความรู้ความจำ)

          สรุปการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวได้ว่า มีการเปลี่ยนแปลงในระดับคำศัพท์และระดับโครงสร้างการเปลี่ยนแปลงในระดับคำศัพท์ เป็นดังนี้

          จุดประสงค์การศึกษาของหลักสูตรที่อิงมาตรฐาน(standards – based curriculum) จะระบุ ในลักษณะว่า ผู้เรียนควรรู้และทำอะไรได้(เป็นกริยา) ในสิ่งใด(เป็นคำนาม) แต่ในปี 1956 บลูม

(Bloom)ใช้คำนามในการอธิบายความรู้ประเภทต่าง ๆ ต่อมาในฉบับปรับปรุง ปี 2006 พฤติกรรม

ย่อยจึงระบุเป็นกริยา และมีการปรับเปลี่ยนคำว่าความรู้ (knowledge) เป็น ความจำ(remember)

ในฉบับปรับปรุงได้จัดความรู้เป็น 4 ประเภท ได้แก่ 

1.ข้อเท็จจริง (factual) 

2.มโนทัศน์ (concept) 

3.กระบวนการ(procedural) 

4.ความรู้ที่เกิดจากตนเอง (metacognition)

          ขั้นพฤติกรรมหลักในกรอบเดิม 2 ขั้น คือความเข้าใจ (comprehension) เปลี่ยนเป็ น

เข้าใจความหมาย (understand) และการประเมิน (evaluation) เป็น สร้างสรรค์ (create)

วัตถุประสงค์ของการเปลี่ยนแปลง คือ

         1. กรอบแนวคิดเดิมผู้พัฒนาส่วนใหญ่เป็นผู้ออกข้อสอบในวิทยาลัย/มหาวิทยาลัย กรอบ

แนวคิดเดิมจึงให้ตัวอย่างข้อสอบในแต่ละขั้นพฤติกรรม แต่ฉบับปรับปรุงจัดทำเพื่อให้ครูผู้สอนใน

ระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาใช้เพื่อประโยชน์ในการออกแบบรายวิชา วางแผนการสอน และ

การประเมินให้สอดคล้องกันทั้ง 3 ด้าน

        2 ให้ตัวอย่างภาระงานการประเมินที่อธิบายความหมายของแต่ละพฤติกรรมให้ชัดเจน

มิใช่ใช้ข้อสอบเป็นตัวอธิบายความหมาย

        3. ยุติข้อที่เป็นประเด็นถูกวิพากษ์วิจารณ์ที่กำหนดว่าผู้เรียนต้องพัฒนาตามลำดับขั้นจาก

พื้นฐานสะสมขึ้นไป โดยไม่สามารถก้าวไปสู่การใช้ความคิดระดับสูงได้ ถ้าไม่ได้ผ่านขั้นที่ต่ำกว่า

ถัดไป ซึ่งแอนเดอร์สัน และแครทโฮล (Anderson & Krathwohl) เสนอว่าจากการศึกษาสนับสนุน

เฉพาะใน 3 ขั้นของ บลูม(Bloom) คือ ขั้นความเข้าใจ ขั้นการนำไปใช้ และขั้นการสังเคราะห์ต้องสั่ง

สมเป็นลำดับ แต่ทั้งสองคนก็ยังยืนยันในกรอบแนวคิดที่ปรับปรุงใหม่ว่าในภาพรวมแล้วจะต้อง

พัฒนาเป็นลำดับ และใช้คำถามทั้ง 4 คำถามจุดประกายความคิดของครูในการนำกรอบแนวคิดใหม่

นี้ไปใช้ในห้องเรียน คำถามทั้ง 4 ประกอบด้วย

1) คำถามด้านการเรียนรู้ : อะไรคือสิ่งสำคัญที่ผู้เรียนจะต้องเรียนรู้ภายในเวลาเรียนที่

จำกัดที่จัดในชั้นเรียนและภาคเรียน

2) คำถามด้านการสอน : เราจะวางแผนและจัดการเรียนการสอนอย่างไรที่จะทำให้

ผู้เรียนจำนวนมาก ๆ มีผลลัพธ์ของการเรียนรู้ในระดับสูง

3) คำถามด้านการประเมิน : เราจะเลือกหรือออกแบบเครื่องมือการประเมินและใช้

วิธีการประเมินอย่างไรที่จะทำให้ได้ข้อมูลอย่างถูกต้องว่าผู้เรียนกำลังเรียนรู้ได้ดีเพียงใด

4) คำถามด้านความสอดคล้อง : เราจะเชื่อมั่นได้อย่างไรว่าจุดประสงค์การเรียนการสอน

และการประเมินผลมีความสอดคล้องซึ่งกันและกัน